21.
poc
Font
Diccionari català-castellà d'Enciclopèdia Catalana (4a edició)
poc, habla poco. És poc pràctic, es poco práctico. 9 [iniciant la frase] no. Poc ho sé, no lo sé. Poc t'ho dirà, no te lo dirá. 10 anar (o venir) de poc faltar poco para. Ha anat de poc que no tingués un accident, ha faltado poco para que tuviera un accidente. 11 a poc a poc (o a poc a poquet) poco a [...]
|
22.
badar
Font
Diccionari català-castellà d'Enciclopèdia Catalana (4a edició)
[mirar encuriosit] curiosear. L'he trobat badant pel mercat, le encontré curioseando por el mercado. 6 [fer el tafaner] curiosear, quedarse mirando. No badeu, que l'accident no ha estat res, no os quedéis aquí mirando, que el accidente no ha sido nada. 7 [encantar-se] embobarse pron, embelesarse pron [...]
v tr 1 [obrir al llarg] abrir, partir. Li badà el cap d'un cop de roc, le abrió (o partió) la cabeza de una pedrada. 2 [guaitar] mirar. v intr 3 estar abierto. La porta bada un pam, la puerta está un palmo abierta. 4 estar abierto (o rajado). Les sabates et baden, tus zapatos están rajados. 5 [mirar encuriosit] curiosear. L'he trobat badant pel mercat, le encontré curioseando por el mercado. 6 [fer el tafaner] curiosear, quedarse mirando. No badeu, que l'accident no ha estat res, no os quedéis aquí mirando, que el accidente no ha sido nada. 7 [encantar-se] embobarse pron, embelesarse pron. Badava davant d'un aparador, se embobaba delante de un escaparate. 8 [distreure's] distraerse pron, descuidarse pron. Si bades gens, et prenen la cartera, si te descuidas un poco, te roban la cartera. 9 [estar distret] estar en Babia, mirar a (o pensar en) las musarañas. 10 així que bades... al menor descuido... 11 no badis! ¡no te distraigas!, ¡estate atento!, ¡ten (o anda con) cuidado! 12 no val a badar [cal anar amb compte] tienes que andar (o andarte) con ojo (o con cien ojos). v pron 13 abrirse. Se li ha badat la ferida, se le ha abierto la herida. 14 [les flors] abrirse, romper intr. Badar-se una poncella, abrirse un capullo. |
23.
coll
Font
Diccionari català-castellà d'Enciclopèdia Catalana (4a edició)
rompre's) el coll fig [morir d'accident] romperse la cabeza (o la crisma). [...]
|