1.
fiar
(castellà)
Font
Diccionari castellà-català d'Enciclopèdia Catalana (4a edició)
[Se conjuga como: desviar] v tr 1 [salir garante de otro] fiar, fiançar. 2 [vender] fiar. En aquella tienda no fían, en aquella botiga no fien. v intr 3 [confiar] fiar, confiar, refiar-se pron. Fiar en su palabra, confiar en la seva paraula. 4 no ser de fiar [una persona] no ésser de confiança. v [...]
[Se conjuga como: desviar] v tr 1 [salir garante de otro] fiar, fiançar. 2 [vender] fiar. En aquella tienda no fían, en aquella botiga no fien. v intr 3 [confiar] fiar, confiar, refiar-se pron. Fiar en su palabra, confiar en la seva paraula. 4 no ser de fiar [una persona] no ésser de confiança. v pron 5 fiar-se. Si no te fías, no lo hagas, si no te'n fies, no ho facis. 6 no se fía [en una tienda] no es fia, no fiem. |